„SZKLANE DZIECI” KRISTIN OHLSSON

Ostatnio przeczytana przeze mnie książka nosi tytuł ‘’Szklane dzieci’’. Jej autorką jest Kristina Ohlsson.

Główną bohaterką opowiadania jest Billie, która wiodła spokojne życie. Jednakże pewnego dnia wszystko zostało wywrócone do góry nogami, ponieważ umarł jej ojciec. Problemy finansowe spowodowały, że musiała iść do pracy. Często wyśmiewana, nie traciła woli walki, aby pomóc w utrzymaniu domu.

Billie była bardzo odważna. Pewnego dnia oznajmiła matce, że powinny opuścić wieś, w której mieszkały i przenieść się do miasteczka Ahus. Po długich namowach przeprowadziły się. Początkowo dom, który kupiły nie podobał się Billie, lecz wkrótce zaczął ją bardzo interesować, ponieważ działy się w nim dziwne rzeczy. Dziewczynka z zaciekawieniem przyglądała się kołyszącej lampie, śladom małych rączek na stoliku i skrzypiącym drzwiom. Bardzo chciała dowiedzieć się, co jest przyczyną tych zdarzeń. Odwiedziła wraz z poznanymi koleżankami miejscowe muzeum i bibliotekę, aby zgłębić tajemnicę domu, w którym zamieszkała. Pracowniczka wypożyczalni książek była zaskoczona, że dwunastoletnia dziewczynka może być tak bardzo dociekliwa. Upór pomógł jej w odkryciu przyczyn tych niezwykłych okoliczności. Bibliotekarka odszukała w starych zapiskach, że dom został postawiony na dawnym cmentarzu. Pomysłowa dziewczynka poprosiła księdza z miasteczka, aby poświęcił ich dom. Od tamtego czasu nic dziwnego się w nim nie wydarzyło.

Książka ta jest bardzo interesująca i pełna przygód. Pokazuje walkę małej dziewczynki i jej matki z biedą. Jednak optymizm i pomysłowość Billie pomogły przezwyciężyć trudne chwile. Ponadto upór dziewczynki w odkryciu tajemnicy jej nowego domu pokazuje, jaką miała silną wolę w dążeniu do celu. Udowadnia ona także, że kiedy bardzo się czegoś chce, to można to osiągnąć.

Tekst: Laura Ciesielska

 Korekta: EK.

HOLLY WEBB „CZARUŚ, MAŁY UCIEKINIER”

Jestem osobą nad wyraz sentymentalną, dlatego ubóstwiam sięgać po moje ulubione pozycje sprzed kilku lat. W tym tygodniu na nowo pochłonęła mnie książka autorstwa Holly Webb pt. ,,Czaruś, mały uciekinier" z serii ,,Zaopiekuj się mną".

Czytelnik poznaje historię małego, lecz żywiołowego labladora o imieniu Czaruś. Jego właścicielem jest człowiek w podeszłym wieku, który ze względu na ograniczoną sprawność fizyczną nie może go okiełznać. Nić porozumienia z czworonogiem udało się nawiązać sąsiadce Zosi. Jej największym marzeniem od tego momentu stało się zaadoptowanie owego pieska. Gdy dochodzi do wypadku w domu pana Nowaka - właściciela szczeniaka, to właśnie heroicznym zadaniem pupila jest wezwanie pomocy na miejsce zdarzenia.

Czy zwierzątko sprosta zadaniu? Jak potoczą się dalsze losy Zosi, Czarusia oraz starca?Myślę, że w szczególności młodszym czytelnikom książka przypadnie do gustu, ponieważ będą oni w stanie utożsamić się z główną bohaterką. Tak samo jak ona poczują emocje towarzyszące jej w obcowaniu z psem.

Tekst: Laura Cieślewicz

Korekta: EK.

SŁAWOMIR KOPER „JAGIELLONOWIE, SCHYŁEK ŚREDNIOWIECZA”

Autor recenzowanej przeze mnie książki jest z wykształcenia historykiem. Sławomir Koper opublikował w Wydawnictwie Bellona S.A.- Warszawa wiele pozycji dotyczących dziejów naszej Ojczyzny. Opisuje w nich przeszłość widzianą od strony codziennego życia.

„Jagiellonowie, schyłek średniowiecza” to historia początków dynastii Andegawenów aż do ostatniego z Jagiellonów. Wielką zaletą tej książki są zdjęcia, które robił sam Sławomir Koper podczas swych podróży. Przez dokładne przedstawienie wydarzeń cały czas trzyma nas w wielkiej niepewności. W książce można też znaleźć opisy krwawych bitew, m.in bitwy pod Grunwaldem, bitwy pod Koronowemczy pod Chojnicami i wiele innych, ukazanych w bardzo realistyczny sposób.

Polecam tę literaturę w szczególności fanom naszej historii. Każdemu powinna się ona spodobać, ponieważ ma bardzo dobrą i wciągającą narrację. Ponadto została napisana prostym i zrozumiałym językiem.

Tekst: Martyna Lewandowska

Korekta: EK.

„DO ZOBACZENIA NIGDY”

Dziś napiszę o książce, która  kupili mi rodzice w Empiku, mianowicie powieść o tajemniczym tytule: „Do zobaczenia nigdy”. Opowiada ona o dziewczynie imieniem Parker, która w wyniku wypadku samochodowego straciła wzrok i mamę. Jej tata natomiast przedawkował leki i również zmarł. Mieszka ona obecnie z ciocią i kuzynostwem. Codziennie rano biega sama po boisku, by zażyć trochę świeżego powietrza. Przez całą książkę poznajemy dokładnie główną bohaterkę, jej problemy, smutki i radości. Możemy towarzyszyć jej w pokonywaniu trudności i lęków. Książka ta w ciekawy sposób opisuje życie niewidomej dziewczyny. Cudowne jest to, że gdy Parker czuje jakieś emocje, to my czujemy to samo. Polecam każdemu tę powieść, ponieważ uczy ona pokory i uświadamia, jak ważna jest przyjaźń i zaufanie.

Tekst: Maja Tomczyk

Korekta: EK.

HOLLY WEBB „GWIAZDKO, GDZIE JESTEŚ?”

W wolnych chwilach lubię czytać ciekawe książki. Jedną z nich jest lektura pt. „Gwiazdko, gdzie jesteś?” zagranicznej pisarki Holly Webb. Książka opowiada o dziewczynce Jadzi i kotce Gwiazdce. Zwierzak jest pupilem sąsiadów. Jadzia, wracając zawsze ze szkoły, widziała siedzącą na parapecie Gwiazdkę. Sąsiedzi często pozwalali bawić się jej z kotką w ogrodzie lub domu. Dziewczynka dobrze zajmowała się zwierzątkiem, a ono lubiło z nią spędzać czas. Kiedy sąsiedzi wyjechali na urlop, zostawili kotkę pod opieką Jadzi. Gwiazdka jednak podczas nieobecność opiekunki uciekła z ogrodu.

Cała rodzina poczuwała się do poszukiwania uciekinierki. Po kilku dniach została znaleziona, zawinięta w koc w towarzystwie dwóch małych kotków. Jadzia jednego z nowonarodzonych nazwała Bombka i rodzice zgodzili się na przygarniecie maleństwa w domu.

Książka bardzo mi się spodobała. Pokazuje wielką miłość Jadzi do kotów, a przede wszystkim do Gwiazdki i Bombki.

Autorka: Klaudia Tomaszewska

Korekta: EK.

„DACHOŁAZY” KATHERINE RUNDELL

Postanowiłam, że podzielę się z Wami refleksjami po przeczytaniu książki Katherine Rundell pt. „Dachołazy”.Moja ulubiona lektura to opowieść o dość nietypowej historii, która przydarzyła się głównej bohaterce Sophie.W burzową noc mała Sophie została znaleziona w futerale na wiolonczele, dryfującym w kanale La Manche po katastrofie statku. Małą sierotkę znalazł Charles, który wziął ja do domu i opiekował się nią jak tylko mógł. Nie było mu łatwo zaopiekować się niemowlakiem, ponieważ miał bardzo dużo obowiązków. Był naukowcem o ekscentrycznych  metodach wychowawczych. Mężczyzna starał się, aby dzieciątko miało jak najlepiej, ale mimo jego poświęcenia surowa opiekunka chce mu odebrać dziewczynkę i umieścić ją w sierocińcu. Naukowiec nie miał lekkiego życia z sierotą. Sophie była bowiem nietypowym dzieckiem. Jadła na książkach, ponieważ potłukła wszystkie talerze. Dziewczynka podrosła, pytała się gdzie jest jej mama. Charlesowi było trudno odpowiedzieć na te pytanie. Sophie zaczęła coś sobie przypominać. W jej głowie powstał chaos. Nie wiedziała, jak skojarzyć fakty. Jednak przypomniała sobie sztorm i złowrogie fale. Charles opowiedział jej, jak ją odnalazł. Bał się reakcji dziecka, gdyż bardzo je pokochał. Sophie była dla niego jak córka,najważniejsza. Po tym wszystkim nadal łączyła ich silna więź. Jednak dziewczynka powiedziała, że chce odnaleźć swoją mamę. Naukowiec uszanował jej pragnienie i postanowił jej w tym pomóc, choć nie był do końca pewny, czy mama dziewczynki żyje. Sophie uciekła przed sierocińcem z Charlesem do Paryża. Tu przeżyli wspólnie bardzo dużo przygód.

 Zachęcam do przeczytania tej książki, by dowiedzieć się, jak potoczyły się dalsze losy Sophie i Charlesa? Czy odnaleźli mamę dziewczynki i kim były dachołazy? Polecam też inną pozycję tejże autorki, mianowicie powieść pt. „Odkrywca”.

Tekst:  Oliwia Kąkolewska

Korekta: EK.

 „ŚWIAT OGROMNYCH” Z SERII „MAGICZNE DRZEWO''

Jedną z ciekawszych książek, którą ostatnio przeczytałam, jest „ Świat Ogromnych'' Andrzeja Maleszki. To kolejna część z serii „Magiczne Drzewo'' tego autora. Na kartach lektury pojawiają się główni bohaterowie - pięcioro dzieci: Alik, Blubek, Gabi, Kuki, Idalia oraz potrafiący mówić pies Budyń. Przewodnim tematem tej części jest odnalezienie Alika, który został pięć lat temu przeniesiony do świata ogromnych. Oczywiście stało to się za po mocą magii, a konkretnie przez puzzle z magicznego drzewa. Dzielni przyjaciele Alika wyruszają do krainy olbrzymów. Przeżywają tam fantastyczne i niebezpieczne przygody. Żeby wrócić do świata ludzi, musieli ułożyć magiczne puzzle. Wymagało to wielkiego sprytu, odwagi i przyjacielskiej miłości. Udało im się wrócić do domu, ale Alik był olbrzymem. Na szczęście odczarowała go Ida.

Książka ma szczęśliwe zakończenie. Czytałam ją z prawdziwą przyjemnością. Jej treść pochłonęła mnie od pierwszych stron. W utworze została przedstawiona prawdziwa przyjaźń. Polecam ją wszystkim swoim rówieśnikom. Cieszę się, że Andrzej Maleszka napisał kolejne części tej serii.

Zofia Pućka z kl. 6e

Korekta: E.K.

AGATA WIDZOWSKA- PASIAK „KOŃ NA RECEPTĘ”

Książka „Koń na receptę” jest bardzo przyjemnym do czytania utworem, który został napisany przez Agatę Widzowską- Pasiak. Oprócz głównej opowieści za okładką można znaleźć małą publikację wierszy o rumakach, które odegrały w lekturze bardzo ważną rolę.

Historia zaczyna się, gdy przez chorobę jej rodzicielki Jagoda, czyli główna bohaterka książki, jest zmuszona wyjechać na resztę wakacji do dziadków mieszkających na wsi. Tu odnajduje nowe hobby- jazdę konną. Niestety, radość z tego sportu nie trwa wiecznie i niedługo po przyjeździe Jagody Szogun, czyli koń służący do hipoterapii, jest narażony na wyekspediowanie go ze stajni. Warunkiem pozostania rumaka jest wpłacenie ogromnej ilości pieniędzy właścicielce wierzchowca. Główna bohaterka wraz z jej nową przyjaciółką Julką i jej braćmi robią wszystko co w ich mocy, by koń został.

Książka jest niezwykle wciągająca- sama przeczytałam ją chyba z 4 razy. Zawiera ona sceny zabawne, smutne ale i tajemnicze, więc myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

Tekst: Wiktoria Szymanek, kl. VI e

Korekta: E.K.

„W 80 DNI DOOKOŁA ŚWIATA”

Powieść pod tytułem ,,W 80 dni dookoła świata” napisał Juliusz Verne. Akcja rozpoczyna się w Londynie 2 października 1872 roku.

Książka opowiada o przygodach głównego bohatera Fileasa Fogga- majętnego i eleganckiego człowieka. Mężczyzna założył się ze swoimi przyjaciółmi, że pokona w 80 dni trasę biegnącą wokół kuli ziemskiej. Przemierza lądy, oceany i egzotyczne zakątki Ziemi. Czekają tam na niego niebezpieczne sytuacje i ciekawe przygody. Uroku tej powieści dodają także inni bohaterowie, tacy jak: służący pana Fogga- Jan Passepartout, detektyw Fix oraz Hinduska Auda, młoda wdowa, która została uratowana z ofiarnego stosu a następnie poślubiła Fogga.

Czytając utwór, można poznać obyczaje panujące w odległych zakątkach różnych kontynentów. Pisarz nawiązuje przy okazji do najnowszych w jego czasach zdobyczy techniki, które czyniły podróżowanie szybszym, bezpieczniejszym i przyjemniejszym. Udowodnia tym samym, że postęp służy dobru ludzi.

Powieść ,,W 80 dni dookoła świata” nie tylko uczy wielu rzeczy, ale też dostarcza rozrywki. Zachęcam do jej przeczytania.

Autor: Wojciech Ćwirko- Godycki z klasy VI e

Korekta: E.K.

,,HARRY POTTER I KOMNATA TAJEMNIC’’

Po książkę ,,Harry Potter i Komnata Tajemnic’’ sięgnąłem, ponieważ poleciła mi ją siostra. Jej autorką jest J. K. Rowling- pisarka, która stała się sławna dzięki serii książek o magicznym świecie. Głównymi bohaterami są Harry, Ron i Hermiona – troje nierozłącznych przyjaciół. Powieść rozpoczyna się od sceny w domu Weasley’ów. Harry miał siedzieć w swoim pokoju, podczas kiedy wuj będzie miał gości. Jednak chłopak nie dotrzymał słowa, co w efekcie miało negatywne skutki. Następnie Harry Potter jedzie do Hogwartu - Szkoły Magii, gdzie przez cały rok uczęszcza na niespotykane w zwyczajnym świecie lekcje. Głównym motywem książki jest odkrycie w zamku niezwykłego i magicznego miejsca, w którym dzieją się niesamowite rzeczy.  W książce bardzo podobał mi się zapał bohaterów, ich chęć odkrycia prawdy oraz poznawanie świata. Nie jest im jednak łatwo, bo na każdym kroku kontroluje ich prof. Severus Snape- nauczyciel eliksirów. Powieść ta podobała mi się, lecz gdybym to ja miał wybierać, co stanie się z jej bohaterami, zrobiłbym to inaczej. Polecam tę książkę każdej osobie, która lubi coś niesamowitego i chciałaby się przenieś do innego świata.

Autor: Piotr Szczepański kl.6E

Korekta: E.K.

Uczniowie skupieni w Klubie Dobrej Książki polecają w październiku następujące pozycje książkowe:

Lind A., Piaskowy wilk (Wiktoria Haremza VI a)

Ryan J. Nerve, Książka i film (Michalina Gronowska VI a)

Filmy i książki z cyklu Marvel (Klaudia Kamińska VI d)

Filmy i książki z cyklu Marvel (Oliwia Bulmańska VI d)

Rowling J.K., Harry Potter i insygnia śmierci (Marta Grzegorzewicz VI b)

Maleszka A., Magiczne drzewo. Czerwone krzesło (Martyna Dziarska VI a)

Tolkien J.R.R., Hobbit czyli tam i z powrotem (Olaf Andrzejewski V e)

Duggan H., Miasteczko Perfect (Zofia Puk V e)

Cameron Bruce W., Był sobie szczeniak Ellie (Mateusz Szarłowski V e)

Asher J., 13 powodów. Książka i serial. (Aleksandra Frąckowiak VI a)

  Nadesłała: A. Mężyńska

 

Wszystkim dzieciom w DNIU ŻYCZLIWOŚCI dedykujemy tekst „Leśna olimpiada” autorstwa Renaty Hajny. (wystarczy nakliknąć na książkę).

 

 

Uczniowie skupieni w Klubie Dobrej Książki polecają w październiku następujące pozycje książkowe:

Marta Grzegorzewicz „Zakon Feniksa”

Julia Łubińska „Porwanie małej Mili” z serii Zaopiekuj się mną

Martyna Dziarska „Manga, nie mów nikomu”

Kornelia Grzybowska „Dziennik cwaniaczka”

Wiktoria Haremza „Pokój NIE gościnny”

                                                                       Julia Mruk „Na ratunek Rufiemu” z serii Zaopiekuj się mną

                                                                       Aleksandra Frąckowiak „Cudowny chłopak”

                                                                       Michalina Gronowska „Kto przygarnie Nutkę?” z serii Zaopiekuj się mną

                                                                       Klaudia Kamińska „Strażnicy tajemnic”

                                                                       Oliwia Bulmańska „Autofokus”

                                                                                                                                                                                            Nadesłała: A. Mężyńska

Uważam, że warto zachęcić moich rówieśników do zapoznania się z książką Krystyny Stępińskiej „Pałace i zamki w Polsce. Dawniej i dziś”. Pozycja ta oprócz informacji o okazałych budowlach warownych, obronnych i mieszkalnych pokazuje obraz zniszczeń wojennych oraz zmagania konserwatorów zabytków w walce o ich ocalenie. Zawiera wiele litografii, zdjęć obrazujących perły polskiej architektury. Niezwykle ciekawa wydaje się część poświęcona historii znanych i wielkich rodów, np. Leszczyńskich, Branickich, Raczyńskich, Działyńskich, Potockich, Czartoryskich itp.

Ponadto czytelnik w trakcie lektury pozna wyznaczniki stylów architektonicznych polskich zamków i pałaców, np. gotyk, renesans, barok, klasycyzm czy eklektyzm.

Polecam wszystkim ten bogato ilustrowany album, który zachwyca, cieszy i pozwala wybrać się, oczywiście oczyma duszy, we wspaniałą podróż po Polsce.

Tekst: Uczeń klasy szóstej

Korekta: EK

Czy na pewno wszystkie psy idą do nieba? - niekoniecznie, jeśli mają do dokończenia swoje sprawy na ziemi.

„Był sobie pies” Williama Bruca Camerona to powieść, która bardzo długo królowała na liście bestsellerów „The New York Times”. Autor napisał też „”Psiego najlepszego”, „Był sobie pies na święta” itd.

We wspomnianej na początku przeze mnie książce poznajemy uroczego czworonoga Baileya, którego życiowym celem jest uczyć napotkanych ludzi miłości i radości życia. Jego liczne wcielenia pokazują czytelnikowi, że najważniejsze w ludzkiej egzystencji jest pozostać pogodnym, mimo wielu trudności, jakie mogą nas spotkać. Nasz psi bohater przeżył wiele trudnych chwil, lecz zawsze był kochającym pieskiem. Odrodził się między innymi jako Toby, Koleżka czy nawet suczka Elli. Poznał mnóstwo różnych osób - lepszych i gorszych, lecz miał marzenie o odnalezieniu swego najukochańszego drugiego właściciela - Ethana.

Koleżanki i koledzy, jeśli chcecie się przekonać, czy mu się to udało, sięgnijcie po książkę „Był sobie pies”, a na pewno spędzicie przy niej wiele wzruszających chwil.

Tekst: Dominika Hęś, klasa V e

Korekta: EK

„Mała Nina”SophieScherrer

Kim jest Nina? Katoliczką, ewangeliczką, a może wegetarianką? Gdzie jest Bóg? Czy istnieje niebo dla zwierząt? Mała bohaterka książki rozmyśla o wielu ważnych sprawach świata dorosłych i i humorem przezwycięża wszelkie życiowe trudności. Dziecięcy świat Niny jest pełen przygód. Dziewczynka marzy o śwince morskiej, a kiedy upragnione zwierzątko w końcu pojawia się w domu, postanawia ochrzcić je szampanem, tak jak statek.

To świeża, szczera, niezwykle zabawna książka dla osób w wieku od ośmiu do osiemdziesięciu lat. Przeczytajcie, bardzo polecam!

Tekst: Julia Strachanowska, klasa VII d

Kor. TF

„Zwiadowcy” to seria powieści fantasy autorstwa australijskiego pisarza Johna Flanagana. Główny bohater, Will, jest sierotą. Jego ojciec poniósł śmierć podczas walki ze złym baronem. Chłopiec chciałby być rycerzem, jednak Szkoła Wojowników nie przyjmuje osób niskiego wzrostu i niezbyt silnych. Nikt oprócz starego, zgryźliwego i humorzastego zwiadowcy Halta nie ma ochoty uczyć  chłopca. Jakie przygody go spotkają? Czy zostanie tytułowym zwiadowcą? Akcja powieści osadzona jest w fikcyjnym, stylizowanym na średniowiecze świecie. Seria to połączenie przygód nastoletniego Willa i jego przyjaciół: Horace'a, Cassandry, Alyss, Giliana.

Zachęcam do lektury, naprawdę warto!

Tekst: Oliwia Górecka, klasa VII d

Kor. TF

PROGRAMOWANIE NA WESOŁO

Książka, którą chciałbym przedstawić i polecić moim rówieśnikom, nosi tytuł „Python dla dzieci. Programowanie na wesoło”. Wydawnictwo PWN SA dedykuje ją wszystkim młodym, którzy chcą się nauczyć programowania w języku Python. Napisana jest w sposób prosty i przystępny, zawiera wiele przydatnych porad dotyczących propedeutyki programowania. Autor podpowiada, jak dokonać odpowiedniej instalacji, jak pracować dalej, używając języka programowania. Znajdziemy tu również porady, jak tworzyć najprostsze programy, a potem obrazy. Co najlepsze, książka zawiera instrukcje, jak krok po kroku napisać proste gry.  Ponadto czytelnik pozna sposoby zainstalowania dodatkowych modułów, dowie się, jak robić listy, kratki, mapy, pętle, łańcuchy i wiele, wiele innych przydatnych rzeczy. Polecam tę pozycję wszystkim, którzy chcą się nauczyć czegoś nowego i poznać ciekawostki ze świata informatyki.

Tekst: Szymon Skonieczka, klasa V e

Korekta: EK

DOOKOŁA ŚWIATA W 80 BAŚNI

Pierwszy raz miałem styczność z tą barwnie ilustrowaną książką Saviour Pirotta, gdy byłem małym chłopcem. Czytali mi ją rodzice wieczorami do snu. Codziennie mogłem się przenieść na inny kontynent. Akcja baśniowych historii dzieje się bowiem w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, w Europie, Afryce, Azji czy nawet w odległej Australii z Oceanią. Jestem przekonany, że każda z poznanych przeze mnie baśniowych opowieści adresowana jest zarówno dla młodszych jak i dla starszych czytelników. Poznajemy ciekawe i zabawne dzieje bohaterów i to z nimi wkraczamy w krainę cudownych przygód. Uważam, że autor z wielką starannością dobrał poszczególne ogniwa całego zbioru baśni. Jak wiadomo, króluje w nich fantastyka i oczywiście dobro zwycięża zło. Dodatkowym atutem książki są piękne ilustracje Richarda Johnsona.

Tekst: Jakub Szymański, klasa V c

Korekta: EK

PYTANIA I ZAGADKI DLA CZYTELNIKÓW

SPONAA- czy domyślacie się, co to może znaczyć? Podejrzewam, że hasło to wielu spośród was nie mówi absolutnie nic. Mam rację, prawda? Otóż pewnego dnia sięgnąłem po książkę Edmunda Niziurskiego pod tytułem „Sposób na Alcybiadesa”. Po pierwsze, kto to był Alcybiades? Jakiś bóg rzymski czy grecki?- sam zastanawiałem się na początku. A może filozof, czyli, jak mówi moja pani od języka polskiego, miłośnik mądrości? Po drugie, o co chodzi z tym sposobem? Te dwie wątpliwości nie dawały mi spokoju, więc po prostu wypożyczyłem książkę z biblioteki i ją przeczytałem. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że jest to powieść o szkole, o młodzieży, a ściślej rzecz biorąc o ósmoklasistach z warszawskiej szkoły, noszącej imię twórcy „Słownika języka polskiego” Samuela Bogumiła Lindego. Ten fakt zaintrygował mnie jeszcze bardziej, zatem czytałem z zapartym tchem. Powieść opisuje grupę przyjaciół, którzy przez ostatni rok chcą zdobywać dobre oceny przy małym wysiłku. Jeden z nich- Ciamciara znalazł sposób na gogów, czyli mówiąc językiem ucznia - na nauczycieli. Chcecie dowiedzieć się, jak to uczynił, przeczytajcie książkę. Napisana jest prostym, lekkim językiem, a po rozpoczęciu trudno się od niej oderwać. Najbardziej jednak zaskoczyło mnie zakończenie. Jakie, zapytacie? Przeczytajcie książkę- dowiecie się sami.

Tekst: Krystian Woźniak, klasa V e

Korekta: EK

OD NOWOŚCI DO POWIEŚCI DOBRZE WSPOMINANYCH

W witrynach księgarń pojawiła się nowość - kolejna wyczekiwana powieść autorki cyklu Jeżycjada, Małgorzaty Musierowicz. Miłośniczki kolejnych przygód rodziny Borejków już zapewne z wypiekami na twarzy omiatają wzrokiem karty „ Ciotki Zgryzotki”. Ja tymczasem chcę napisać o wcześniejszej powieści pt. „Opium w rosole”. Jest to książka wydana w 1986 roku, autorka opisuje w niej życie młodych ludzi mieszkających i uczących się w Poznaniu w czasie stanu wojennego. Główną bohaterką jest sześcioletnia dziewczynka Aurelia Jedwabińska. Pochodzi z tak zwanego „dobrego domu”. Ma bogatych i wykształconych rodziców, którzy zaspokajają jej wszystkie potrzeby materialne. Nie potrafią jednak okazać jej miłości. Aurelia, a może trafniej byłoby napisać Genowefa, chodzi po mieście, odwiedza różnych ludzi i szuka osób, z którymi mogłaby się zaprzyjaźnić. Jest ciekawa świata, szczera do bólu i to za jej pośrednictwem zostaje wprowadzonych do utworu wiele śmiesznych sytuacji. To dzięki Genowefie poznajemy rodzinę Lewandowskich, Borejków, Maćka i Piotra Ogorzałków oraz Janinę Krechowicz- Kreskę, z którą główna bohaterka się zaprzyjaźniła. Do samego końca książki nikt nie wie, kim jest Genowefa i dlaczego samotnie wędruje po Jeżycach, wpraszając się do domów obcych ludzi. Uważam, że książka Małgorzaty Musierowicz, mimo że powstała ponad 30 lat temu, porusza wciąż aktualne problemy nastolatków. Poznajemy ich pierwsze miłości, porażki, sukcesy. Tak jak i my mieli oni problemy w szkole, które rozwiązywali lepiej lub gorzej. Autorka uzmysławia czytelnikowi, że pieniądze nie dają ludziom szczęścia. Już sam tytuł przyciąga uwagę . Aurelia Jedwabińska bardzo nie lubiła rosołu, ale Genowefa (nowe wcielenie dziecka) zajadała się tą zupą u obcych ludzi. Czy pani Borejko dodawała opium do obiadu, żeby zmienić jego smak? Nie zdradzę wam jednak, dlaczego to danie tak dziewczynce smakowało. Poczytajcie sami! Moim zdaniem powieść Małgorzaty Musierowicz to wartościowa i bardzo ciekawa książka. Gorąco polecam!

Tekst: Oliwia Kozłowska, klasa VI f

Korekta: EK

KSIĄŻKA DLA LUDZI Z PASJĄ

Jazda konna to moja największa pasja. Przynosi mi ogromną radość. czasami zastanawiam się nawet, czy nie jestem od niej uzależniona. Pewnie dlatego babcia i dziadek kupili mi książkę pt. „Konie- symbole nieposkromionej wolności”. Jest to rodzaj albumu, w którym znajdują się nietypowe zdjęcia koni w różnych sytuacjach. Są tam pokazane pierwsze kroki źrebiąt, galop, karmienie oraz walka o przywództwo w stadzie. To tylko niektóre z ciekawych momentów życia tych zwierząt. Oprócz fotografii w książce zostały umieszczone cytaty, które dla wszystkich koniarzy powinny być mottem. Najbardziej spodobały mi się zdania:

„Popatrzcie w oczy konia. Jest w nich tyle łagodnej mądrości, ale także niepokój. Od nas zależy, czy będzie w nich także zaufanie”. (Wilhelm Museler)

„W ogóle samochody mnie guzik obchodzą. Wolałabym mieć konia. Koń ma w sobie przynajmniej coś ludzkiego”. (Jerome David Salinger)

Każdy moment z życia koni jest opisany tak dokładnie, iż miałam wrażenie, że autorka długo zastanawiała się dosłownie nad każdym słowem. Na początku książki poznajemy ją jako fotografkę obserwującą nawet najmniejszy ruch prezentowanych stworzeń.

Książkę, którą opisałam, powinien mieć każdy, kto kocha te piękne i nieprzewidywalne zwierzęta. Ja kocham konie, gdyż, mimo że są udomowione, zawsze będą miały w sobie coś dzikiego. Kontakt z takim pięknym albumem i przewodnikiem to w razie potrzeby mój sposób na poprawę humoru. Gdy tylko mam gorszy dzień, zaglądam doń i przenoszę jakby w inny świat.

Tekst: Maja Tomczyk, klasa V c

Korekta: EK

„POLLYANNA” ELEANOR HOTGEMAN PORTER

Pollyanna to główna bohaterka książki pod tym samym tytułem. To dziewczyna skrzywdzona przez los. Gdy była bardzo mała, zmarła jej mama. Po śmierci ojca dziewczynka znalazła się pod opieką surowej i oschłej ciotki Polly. Tu musiała przestrzegać wszystkich reguł i zasad, które obowiązywały w jej domu. Oziębłość krewniaczki była od początku trudna do zaakceptowania. Któregoś dnia Pollyanna poznaje biednego chłopca z sierocińca, któremu postanawia pomóc w znalezieniu stałego, rodzinnego miejsca. Dobre serce dziewczynki odkryło wiele osób, które obdarzyły ją uśmiechem i czułością. Pewnego październikowego popołudnia Pollyanna, idąc ze szkoły, przechodziła przez ulicę, którą przejeżdżał rozpędzony samochód. Kierowca potrącił dziecko. Leczenie i rehabilitacja trwały długo, ponieważ dziewczynka straciła czucie w nogach. Pomimo że była przykuta do łóżka, nie traciła nadziei na wyzdrowienie.

Czytając tę książkę, możemy nauczyć się od głównej bohaterki, że dobrocią, optymizmem potrafimy zmieniać otaczający świat. Gorąco polecam tę ciekawą i pouczającą lekturę.

Tekst: Joanna Popek, klasa VI f

Korekta: EK

COŚ DLA MIŁOŚNIKÓW FANTASY

Książka, którą chcę polecić moim rówieśnikom to „ Hobbit, czyli tam i z powrotem” Johna Ronalda Reuela Tolkiena. Opublikowana w 1937 r. należy do gatunku fantasy. Opowiada o przygodach szanowanego Hobbita Bilbo Bagginsa , który wiódł zwykłe i spokojne życie w Bag End. Jednak pewnego dnia wszystko uległo zmianie. U Bagginsa zaczęły pojawiać się krasnoludy i czarodziej Gandalf, który proponuje mu wyprawę. Tak zaczęła się jego przygoda. Początkowo podróż była spokojna, ale z czasem stawała się coraz bardziej niebezpieczna, pełna niespodzianek i magicznych zdarzeń. Podróżnicy na swojej drodze spotkali trzy trole, które ich złapały i zamierzały pożreć. Następnie zmierzyli się z goblinami. Wtedy Bilbo postanowił odłączyć się od reszty. Wędrując samotnie w podziemiach, spotkał dziwnego stwora o imieniu Gollum. Po rozwiązaniu sławnych zagadek zostaje właścicielem pierścienia, który po założeniu daje noszącemu nieśmiertelność. Potem akcję ubarwia spotkanie ogromnych pająków i Elfów. Zmęczony, ale też odmieniony szeregiem przygód Hobbit  wraca do domu.  Kiedy zaczynałem czytać te lekturę, nie sądziłem, że tak mi się spodoba. okazało się, że wciągnął mnie magiczny świat oraz barwne postacie. Polecam naprawdę tę książkę.

Tekst: Jan Smelkowski, klasa VI f

Korekta: EK

POWIEŚĆ NIE TYLKO DLA HARCERZY

Książka Seweryny Szmaglewskiej pt. „Czarne Stopy” jest powieścią przygodową dla młodzieży. Akcja toczy się w latach 60- tych XX wieku na obozie harcerskim w Górach Świętokrzyskich. Utwór rozpoczyna się od przygotowań harcerzy do wyjazdu na letni obóz, który ma stacjonować w pobliżu zbocza o tajemniczej nazwie „Diabelski Kamień”. Już na samym początku bohaterowie napotykają przeszkodę. Musza odnaleźć najmłodszego kolegę, aby mógł z nimi wyruszyć. Chłopcy zostają podzieleni na 5 zastępów: Żurawie, Białe Foki, Kontiki, Czarne Stopy i PHIM. Drużynowym jest Andrzej Wróbel, a zastępowym w drużynie Czarne Stopy  Maciek Osa. Głównym bohaterem jest Maciek Osiński, który ma nudne dzieciństwo i ojca alkoholika. Podczas pobytu na obozie Marek poznaje swoją wartość i zyskuje przyjaciół. To on wymyśla nazwę dla zastępu - Czarne Stopy. Chłopcy podczas pobytu na obozie nawiązują przyjaźnie, uczą się zasad współpracy, odpowiedzialnego zachowania, poznają swoje obowiązki. Razem przeżywają wiele niezwykłych przygód, czasem zabawnych, a czasem tajemniczych. Powstrzymują „koniec świata”, uciekają przed bykiem, ratują szczeniaki i wiele innych. Niemal cały czas towarzyszy im ktoś zwany „Leśnym Okiem”, daje im znaki i sygnały zaszyfrowanymi wiadomościami.

Książka jest interesująca i warta przeczytania. Ukazuje świat dziecięcych zabaw, swobody, beztroski, dostarcza wielu emocji. napisana jest w sposób lekki z humorem. Czyta się ją szybko i z przyjemnością. Polecam ją każdemu: młodszym i starszym.

Tekst: Michał Krajniak, klasa V c

Korekta: EK

TYTUŁ JAK MAGNES, CZYLI „RADEK SZKARADEK” W AKCJI

W sobotę sięgnąłem po książkę Alana MacDonalda pod tytułem ,,Radek Szkaradek''. Właściwie postanowiłem odświeżyć pamięć i poczytać raz jeszcze  całą serię wydawnictwa Publicat.

Chciałbym zachęcić was do poznania przygód tytułowego bohatera. Otóż Radek nieprzypadkowo nosi znaczące nazwisko Szkaradek. Ohyda, szkaradztwo a nawet obrzydliwości to możliwe komentarze, jakie pojawiają się u czytelnika- estety. W istocie w książce opisane są zabawne historie z przygodami Radka np: Bekanie, Śmierdziobomba i Do nogi. Chłopiec ten miał mnóstwo szalonych pomysłów oraz złych nawyków. Sytuacje naszkicowane w utworze rozgrywają się w trzech miejscach: stołówce, domu Radka i na treningu posłuszeństwa dla psów. Za każdym razem bohater nieźle rozrabiał, wymyślał różne psikusy i najczęściej źle się to dla niego kończyło. Swoimi pomysłami nikogo już chyba nie jest w stanie zdziwić, bo otoczenie spodziewa się po chłopcu tylko najgorszego. Zresztą trzymanie zdechłej muchy w kieszeni czy przetrzymywanie pod łóżkiem żyjątka w postaci dżdżownicy do przyjemności nie należy. Po kilkunastu stronach rysuje się obraz dziecka, które uwielbia obrastać brudem i fascynuje je wszystko to, co dla ogółu jest obrzydliwe. Odrazę czytelnika budzić mogą same tytuły wchodzące w skład serii: „Smarki”, „Zarazki”, „Robale”, „Pchły”…. Mimo wszystko spróbuje Was zachęcić do lektury.

Generalnie książeczki te są bardzo zabawne, przyjemnie się je czyta. Całą serię polecam wszystkim, którzy lubią ciekawe, żartobliwe historyjki.

Tekst: Wojciech Ćwirko - Godycki z klasy 5 e

Korekta: EK

TOMEK NA CZARNYM LĄDZIE

Całkiem niedawno przerabialiśmy na lekcji języka polskiego lekturę Alfreda Szklarskego „Tomek w Krainie Kangurów”. Tak bardzo spodobała mi się pierwsza część z serii przygód tytułowego bohatera, że postanowiłem przeczytać kolejną pt. „Tomek na Czarnym Lądzie”.

Akcja całej powieści rozgrywa się w Afryce, dokąd podróżnicy udają się, aby łowić dzikie zwierzęta. Tomek za złoto przywiezione z Australii finansuje wyprawę do Afryki. Razem z ojcem, Janem Smugą i bosmanem Tadeuszem Nowickim wyruszają do Kenii, gdzie przyłącza się do nich jeszcze pan Hunter. W Ugandzie kupują wszystko, co potrzebne jest do podróży i udają się do Nairobi. Następnie do Kisumu, gdzie spotykają handlarza niewolników Castanedo. Z jego rąk udaje im się uratować Samboi, od tej pory Castanedo utrudnia im dalszą podróż. Bohater odwiedza wiele plemion murzyńskich, np. Masajów lub Pigmejów, którzy są najniższymi ludźmi na świecie. Poznaje również smak dzikiego mięsa, a ptak miodojad zaprowadza go w pułapkę, gdzie znalazł murzyński fetysz. Wtedy na ich obóz napadli ludzie - lamparty, dlatego Tomek musiał w obronie własnej zabić człowieka, a to bardzo źle odbiło się na jego psychice. Inna przygoda, która bardzo mnie zaciekawiła to spotkanie z lwem. Chłopak wykazał się wtedy odwagą, lecz równocześnie naraził się na wielkie niebezpieczeństwo. Zamiast wejść na drzewo jak reszta i się ratować został na miejscu i nie uciekał, bo bał się drwin ze strony bosmana. W ostateczności uratował go Masaj, zabijając lwa. W książce opisanych jest bardzo dużo przygód Wilmowskiego i nie sposób je wszystkie przywołać. Była na przykład historia o muchach tse- tse, które roznosiły śpiączkę. Podróżnicy mogli wędrować tylko w nocy, kiedy latające owady spały. Innym razem bosman został postrzelony przez Pigmejów zatrutą strzałą. Uratował go notes, który miał schowany na piersi. Tomek wraz z kompanami polował na antylopy, bawoły i hipopotamy. Urządzili łowy na goryle, podczas których podrzucili zwierzętom alkohol. Nieprzytomne małpy wrzucili do klatek, co wzbudziło podziw Pigmejów. Dzięki pułapkom zrobionym przez chłopca udało się złapać legendarne okapi leśne oraz lamparty. Ostatnim punktem przygód jest polowanie na słonie i żyrafy, podczas którego Tomek zostaje stratowany przez nosorożca. Na szczęście wychodzi cało z opresji, tym bardziej, że wspierają go najbliżsi. Przez cały czas podróży piszę listy do Sally, dziewczynki poznanej w Australii.

Przygody Tomka opisane w tej książce są bardzo ciekawe i wciągające. Nasza pani od języka polskiego poleciła nam kolejne części tej lektury i bardzo się cieszę, że zdecydowałem się je przeczytać. Byłoby cudownie przeżyć kiedyś takie przygody i odbyć choć jedną taką podróż. Chciałbym poznać dzikie plemiona, ich kulturę i najniższych ludzi świata. Wiem, że wyprawa opisana w książce była bardzo niebezpieczna, ale warto byłoby zobaczyć na żywo wszystkie te dzikie zwierzęta i podziwiać przyrodę. Na pewno przeczytam jeszcze następne części przygód Tomka Wilmowskiego. Poprosiłem już nawet rodziców o kupienie kilku kolejnych książek z tego cyklu. Zgodzili się, więc nie mogę się ich doczekać. Polecam tę książkę każdemu miłośnikowi przygód.Wspaniały sposób na nudę bądź deszczowy dzień.

Tekst: Brajan Jankowski, klasa VI f

Korekta: EK

GRECCY HEROSI WEDŁUG PERCY'EGO JACKSONA

W książce ,,Greccy herosi według Percy'ego Jacksona" Ricka Riordana możemy przeczytać wiele ciekawych historii mitycznych o niezwykłych półbogach. Powieść opowiada o takich bohaterach, jak: Herkules, Perseusz czy Dedal. Osobliwość tej lektury polega na „odświeżeniu” starych mitów w pomysłowy i nieszablonowy sposób. Narratorem jest tytułowy Percy. Relacjonuje on przygody znanych herosów w trochę humorystyczny sposób. Często też ocenia ich zachowania i decyzje. Młodzież może poznać mity greckie w zmodyfikowanej wersji i to zapewne jest atut przemawiający za tym, że warto tę pozycję wypożyczyć z biblioteki lub zakupić, by np. podarować w prezencie rówieśnikowi. Książka „Greccy herosi…” sama w sobie jest bardzo ciekawa. Łączy stare mity poprzez humorystyczną narrację ze współczesnym odbiorem czytelniczym.

Tekst: Nikodem Roszak, klasa VI f

Korekta: EK

ŁEZKA, PRZERAŻONA KOTKA

Książka z serii „Zaopiekuj się mną” wyd. Zielona Sowa pt.: „Łezka, przerażona kotka” napisana została przez Holly Webb. Lektura ta bardzo mnie zainteresowała. Opowiada o losach dziewczynki-Madzi, która bardzo kochała swoją kotkę-Łezkę. Cały wolny czas poświęcała swojemu ukochanemu zwierzęciu. Kiedy pupilka trochę podrosła, została wypuszczona na ogród. Jednak kocury sąsiadów uważały podwórko dziewczynki za swoje terytorium, robiły zatem wszystko, by zdobyć teren i pozbyć się intruza.

Łezka była przerażona. Kotka ukrywała się w domu, co pozwalało jej nie wychodzić na dwór.

Czy Madzia zdoła wesprzeć zwierzątko i jemu pomóc? - odpowiedź na to pytanie znajdziecie w tej wspaniałej książce. Według mnie napisana jest prostym i zrozumiałym językiem. Uczy szacunku i miłości do zwierząt. Ponadto zaciekawia czytelnika żywą akcją i ciekawymi a czasem nawet wzruszającymi sytuacjami.

Tekst: Małgorzata Trojanowska z klasy V e

Korekta: EK

ŚWIAT WEDŁUG VANESSY

Ostatnio zaciekawiła mnie książka Katarzyny Majgier pt. ,,Świat według Vanessy''. Vanessa to siedemnastoletnia dziewczyna, która wychowała się w kiosku z gazetami. To właśnie tam nauczyła się czytać i pisać. Zaczynała od zgadywanek i kolorowanek dla dzieci, a teraz uwielbia pisma dla dorosłych o modzie. Nigdy nie było jej stać na drogie ubrania, ale zawsze wiedziała, co jest na topie. Jej celem było zostać osobą piszącą artykuły. W swoim życiu doświadczyła wielu nowych i ciekawych rzeczy. Między innymi uzmysłowiła sobie, jak znaleźć przyjaciół czy jak zrozumieć starszą kobietę, która różni się od znanych jej pań z gazet.

Czy nastolatka spełni swoje marzenie i znajdzie wspólny język z emerytką? Tak, jak bohaterka mówi, że nigdy nie wiadomo, co się w życiu przydarzy, tak i czytelnik może zdobyć się na refleksję, że trzeba czerpać z niego pełnymi garściami. Zachęcam was do przeczytania tej książki, na pewno każdej młodej i dużej dziewczynie się ona spodoba!

Tekst: Klaudia Maciejewska, klasa VI f

Korekta: EK

AGNIESZKA CHYLIŃSKA „ZEZIA I WSZYSTKIE PROBLEMY ŚWIATA”

Agnieszka Chylińska jest twórczynią książki „Zezia i wszystkie problemy świata” wydawnictwa Pascal. Autorka recenzowanej przeze mnie lektury to piosenkarka rockowa, która na co dzień pisze teksty i tworzy do nich muzykę. Ma rodzinę i troje dzieci i to dla nich zaczęła właśnie tworzyć ciekawe historie.

Książka przestawia rodzinę Zezi (Zuzanny), dziewczyny, która przeszła do piątej klasy i rozpoczęła właśnie wakacje. Niestety, piękne chwile przerwała wiadomość o poważnej chorobie bliskiej osoby. Wszystkie kolejne wydarzenia potoczyły się błyskawicznie, ale nie będę ich zdradzać.

Zadajmy sobie jednak pytania: Czy dalszy ciąg przeróżnych spraw był radosny? Czy dziewczynkę męczyły jakieś rodzinne koszmary? Jak Zezia przeżyła prawie rozwód rodziców? Czy nowo kupione buty zawsze sprawiają radość?. Czytając tę książkę, każdy czuje, jak lektura wciąga, jak zaczynają nas intrygować kolejne wątki i kłopoty nastolatki, przekonanej o tym, że jej problemy są największe na świecie.

czytanie całego tekstu mnie poszło błyskawicznie!

 Jest to ciepła opowieść o tym, jak wygląda świat widziany oczyma dziecka. Czasem rzeczy dobre są blisko nas, tylko trzeba się dobrze rozejrzeć. Drogi czytelniku, przeczytaj i pogodnie oraz z optymizmem spójrz na świat.

Tekst: Martyna Lewandowska z klasy V c

Kor. EK

GIER KERSTIN „BŁĘKIT SZAFIRU”

Książka, którą przeczytałam dodatkowo i serdecznie polecam innym, nosi tytuł „Błękit szafiru”. Jest to drugi tom i kontynuacja zarazem „Trylogii czasu”. Premiera powieści Gier Kerstin odbyła się we wrześniu 2017 roku.

Utwór opowiada o dalszych przygodach nastolatki o imieniu Gwen, która odziedziczyła gen przenoszący osobę w czasie. Zdolność, jaką posiada, jest bardzo niebezpieczna, gdyż bez chronografu może się przenieść np. do XIX wieku.

Nie jest ona do tego przygotowana, ponieważ nastąpiła pomyłka i w ekspresowym tempie musi się nauczyć wielu rzeczy. Sytuacja się komplikuje, gdy hrabia de Saint Germain nosi się z zamiarem jej uduszenia. Gwen musi rozwiązać zagadkę dotyczącą chronografu. Niewtajemniczonym podpowiem, że chronograf to szczególny rodzaj zegarka, który posiada funkcję umożliwiającą dokładny pomiar i odliczanie różnej długości odstępów czasu. W zasadzie można powiedzieć w uproszczeniu, iż chronograf to tak naprawdę nic innego jak stoper.

Jak widzicie, czytając jedno, można dowiedzieć się o wielu innych rzeczach. Całość należy podsumować jako wciągającą trylogię, od której trudno się oderwać. Jeżeli jesteście ciekawi przygód, które przeżyła dziewczyna i chcecie przenieść się w czasie, to zachęcam do przeczytania tej książki.

Tekst Julia Różańska z klasy VI f

Kor. EK

RENATA PIĄTKOWSKA, „KTÓRA TO MALALA?”

Książka Renaty Piątkowej pod tytułem „Która to Malala?” to piękna i wzruszająca opowieść oparta na faktach. Na okładce można zobaczyć Malalę, dziewczynę o ciemnych włosach i smutnych, błyszczących oczach. Ten wizerunek zachęcił mnie do sięgnięcia po lekturę i zapoznania się z biografią tej niezwykłej osoby. Malala Yousafzai urodziła się 12 lipca 1997 r. w Minagorze- największym mieście doliny Swat na północnym zachodzie Pakistanu. Malala już od najmłodszych lat broniła praw dziecka, szczególnie ustalonego przez talibów zakazu edukowania pakistańskich dziewczynek. Bohaterka odważnie wyrażała swoje poglądy i głośno mówiła o absurdzie tego zakazu. W przeciwieństwie do swoich rówieśniczek nie zasłaniała twarzy chustą, lubiła też słuchać piosenek Justina Biebera. Niestety przez takie zachowanie naraziła się talibom, ryzykując własnym życiem.

Wszyscy powtarzają, że książka „Która to Malala? to opowieść o sile, która drzemie w każdym, nawet najmniejszym człowieku, wreszcie, że jest to proza z przesłaniem, iż warto walczyć i pomagać słabszym. Sama uwierzyłam, że wystarczy jedna odważna istota, by zainspirować całą resztę do działania.

Książka została wzbogacona pięknymi ilustracjami Macieja Szymanowicza. Czyta się ją bardzo dobrze z uwagi na wyraźną, przyjazną dla oka czcionkę. Naprawdę polecam.

Tekst: Wiktoria Tubacka z kl. V e

Kor. EK.

Więcej o postaci można dowiedzieć się na stronie https://pl.wikipedia.org/wiki/Malala_Yousafzai

„NELA MAŁA REPORTERKA”

Po książkę z serii „Nela Mała Reporterka” sięgnęłam, ponieważ oglądałam dużo jej programów o podróżach. Filmy były bardzo ciekawe, więc pomyślałam, że książki również mnie zachwycą. Przeczytałam ich kilka i się nie zawiodłam!

Opowiem może o jednej z nich: „Nela i skarby Karaibów”, jako że to moja ulubiona lektura. Autorką i uczestniczką zdarzeń zarazem jest dziewczyna w moim wieku. Bardzo mi to imponuje, że jest taka młoda, a tak ciekawie pisze. Nie tworzy przy tym żadnej fikcji. Bohaterka relacjonuje swoje przygody z podróży. W „Neli i skarby Karaibów” opisuje swoją podróż po Karaibach. Jest tam piasek delikatny i tak biały jak mąka. Krajobraz urozmaica mnóstwo palm. Woda w oceanie błyszczy i rozlewa się błękitem. Nela tłumaczy i wyszukuje ciekawostki o zwierzętach, które zamieszkują te tereny, przytacza legendy o piratach, którzy dawniej pojawiali się często w tych rejonach. Opowiada również historie o skarbach. W książce jest dużo kolorowych zdjęć. Można na przykład zobaczyć jak Nela bada dno Morza Karaibskiego lub szuka zatopionych armat.

Moim zdaniem lektura jest bardzo ciekawa. Polecam ją wszystkim dzieciom, ponieważ poszerza wiedzę o świecie a do tego jest napisana przystępnym językiem. Samo czytanie nie tylko tego tomiku, ale całej serii to przyjemność.

Tekst: Zofia Pućka z klasy V e

Kor: EK

MARK TWAIN „PRZYGODY TOMKA SAWYERA”

Ostatnio przeczytałem interesującą książkę „Przygody Tomka Sawyera” Marka Twaina. Sięgnąłem po nią, ponieważ moją uwagę przykuła postać na okładce- chłopiec na drzewie z zawadiackim uśmiechem. Opowiada ona o zwariowanych przygodach Tomka, Hucka Finna i Becky Thatcher.

Tomek to niegrzeczny chłopiec, nie słucha się ciotki i chodzi na wagary. Razem z Huckiem ciągle pakują się w jakieś tarapaty, ale udaje im się wyjść z nich obronną ręką.  Zupełnie zwariowana jest historia, kiedy- uwaga- obydwaj przychodzą na swój własny pogrzeb. Chłopcy szukają skarbu Indianina Joe, który jest mordercą lekarza. Jako przypadkowi świadkowie tego zdarzenia cały czas obawiają się, że Indianin zemści się na nich, jeśli komukolwiek opowiedzą o nocnym zajściu na cmentarzu.

Szczególnie zaintrygował mnie fragment, w którym klasa Tomka jedzie zwiedzać jaskinie. Tomek ze swoją dziewczyną Becky podczas zabawy w chowanego w pieczarach coraz bardziej oddalają się od dzieci, aż gubią drogę powrotną. W końcu udaje im się wydostać przez małą szczelinę i wracają do miasteczka. Okazało się potem, że Indianin miał z dala od siedzib ludzkich kryjówkę w grocie, ale mieszkańcy zabili do niej wejście. Joe umarł odwodniony i wygłodzony. Tomek i Huck wracają do pieczary szczeliną odkrytą wcześniej przez chłopca. Przez dłuższy czas szukają przejścia i szczęśliwie znajdują je ukryte pod kamieniami. U czytelnika dreszczyk emocji pojawia się podczas poszukiwań przez chłopców skarbu.

Z kart powieści dowiadujemy się również, z jakimi problemami borykała się ciotka Tomka, która zajmowała się wychowaniem chłopca. Jakie życie wiodły biedne sieroty takie jak Huck.

W książce najbardziej podobały mi się zwariowane przygody i szybkie zwroty akcji. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Polecam ją czytelnikom, którym znudziły się opowieści fantastyczne w stylu „Harry’ego Pottera”.

Powieść Marka Twaina potrafi rozweselić a nawet wzruszyć czy rozśmieszyć. Mimo że napisana w odległych czasach (wiek XIX), to ciągle żywa. Nadal napotykamy takich urwisów jak Tomek i jego koledzy.

Tekst Michał Gomuła z klasy V c

Kor.: EK

 

HANNA OŻOGOWSKA ,,DZIEWCZYNA I CHŁOPAK, CZYLI HECA NA 14 FAJEREK''

Lektura opowiada o wakacyjnych przygodach dwunastoletniej Tosi i trzynastoletniego Tomka-rodzeństwa, które jest bardzo do siebie podobne.

Na początku powieści dziewczynka choruje, a gdy wraca do zdrowia, rozpoczynają się wakacje. Wkrótce mama wyjeżdża do Ciechocinka do sanatorium. Tosia ma jechać do cioci Isi, by pomóc w opiece nad młodszymi dziećmi, zaś Tomek do wuja do leśniczówki, gdzie ma być trzymany ,,męską ręką'' oraz przygotowany do poprawki z historii. Tata zostaje w domu, żeby pracować nad ważnym projektem. Po awanturze Tomek otrzymał zakaz opuszczania domu. Pan Jastrzębski- tata Tosi i Tomka- postanawia szybciej wysłać syna na wakacje. Dziewczynka, nie chcąc denerwować ojca, przebiera się za brata, bierze jego rzeczy i jedzie do leśniczówki. Natomiast on wciela się w siostrę i wyjeżdża pociągiem do cioci Isi.

Tosia, która pojechała za brata, przeżyła bardzo wiele: nocowała sama w ciemnym pokoju, jeździła na koniu, a Tomek został specjalistą w dziedzinie mody, czesania, stoczył bitwę z kuzynkami przeciw okolicznym chłopakom. Dziewczynka dzielnie udawała brata przez prawie cały pobyt, ale kiedy wujek uparł się, by ściąć jej włosy, powiedziała prawdę. Tomek nie ujawnił się aż do samego końca i opuścił całe towarzystwo żegnany jako Tosia. Na dworcu chłopiec i dziewczynka przyznali się mamie do zaistniałej sytuacji. Matka opowiedziała całą historię ojcu.

Wszystko dobrze się skończyło, a rozwiązaniu zagadki towarzyszył śmiech i duma rodziców z kreatywności dzieci.

Książkę Hanny Ożogowskiej określam jako wciągającą, ciekawą i pełną humoru. Perypetie bohaterów są naprawdę niesamowite. Polecam każdemu tę lekturę.

Tekst: Joanna Popek z kl. VII d

Korekta: EK

JULIE BUXBAUM ,,GDY SŁOWA ZAWODZĄ”

Ostatnio przeczytałam książkę Julie Buxbaum ,, Gdy słowa zawodzą“. Opowiada ona o losach dwojga przyjaciół: popularnej Kit Lowell oraz chorego na zespół Aspergera Davida Druckera. Jego choroba to specyficzne zaburzenie rozwoju. Obejmuje ono m.in.: upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian i szczególnie obsesyjne zainteresowania. David był bardzo mądrą i oczytaną osobą. Potrafił np. udowodnić, że świadomość żyje po śmierci. Prowadził notatnik, w którym zapisywał informacje o uczniach i nauczycielach. Natomiast Kit była bardzo śliczna i miła. Jednak po nagłej i niewyjaśnionej śmierci ojca zamknęła się w sobie. David zaczął prowadzić prywatne śledztwo, które miało udowodnić, w jakich okolicznościach umarł ojciec Kit a zarazem dobry dentysta chłopaka.

Czy uda mu się to osiągnąć?  Co spotka tych dwoje bohaterów?

Zachęcam do przeczytania tej książki. Jest ona piękna i wzruszająca.

Tekst: Klaudia Maciejewska z kl. VII d

Korekta: EK

JOANNE MACGREGOR: „JEJ WYSOKOŚĆ P."

W okresie ferii mnóstwo czasu spędzałam z koleżankami. Mogłyśmy sobie porozmawiać, pobawić się i powygłupiać, bowiem, jak to u nastolatek bywa, wspólnych tematów nie brakuje. Pewnego razu zaczęłyśmy dyskusję o tym, co nam się w nas nie podoba, jakie mamy kompleksy i ogólnie, co byśmy chciały w sobie zmienić. Wtedy jedna z dziewczyn poleciła mi książkę „Jej wysokość P." autorstwa Joanne MacGregor. Już tytuł tej lektury bardzo mnie zdziwił, muszę przyznać, iż warto było poświęcić czas na zapoznanie się z treścią. Powieść pochłonęła mnie całkowicie.

Moim zdaniem, „Jej wysokość P." to książka przede wszystkim dla dziewcząt mających jakiekolwiek kompleksy, które na co dzień przeszkadzają. Lektura pokazuje historię głównej bohaterki Peyton. Dziewczyna chciałaby przestać się wyróżniać, a przy okazji znaleźć swoją prawdziwą i wspaniałą miłość. Peyton ma siedemnaście lat i jedyne, co wszyscy o niej wiedzą, to właśnie to, że jest wysokiego wzrostu jak na swój wiek. Ma ponad 180 centymetrów, co znacznie odróżnia ją od rówieśniczek. Nosi buty w rozmiarze czterdzieści pięć i pół, ma wielkie dłonie, a większość chłopaków sięga jej do mostka. Nie może wtopić się w tłum, gdyż ciągle zwraca na siebie uwagę i przez to inni często jej dokuczają, a nawet się wyśmiewają. W życiu rodzinnym też nie ma za wesoło. Musi zmagać się z sekretem, który utrudnia jej dorastanie i życie wśród innych ludzi. Peyton mieszka tylko z matką i ma dość kiepską sytuację materialną. Nie stać jej na modne ciuchy a przez swój wzrost ubiera sie niemodnie, często po prostu w męskie rzeczy z wyprzedaży. Pewnego dnia postanawia zmienić coś w swoim życiu. Przyjmuje zakład o 800 dolarów, że pójdzie na trzy randki i bal maturalny z chłopakiem wyższym od siebie. Ta sytuacja staje się początkiem zmian. Peyton próbuje zaakceptować swój wygląd, a co najważniejsze, zakochuje się.

Bardzo serdecznie polecam tę książkę. Uważam, że „Jej wysokość P." to bardzo ciekawa i mądra lektura dla nastolatek. Dzięki historii bohaterki można spojrzeć inaczej na wiele spraw. Osoby, które uważają, że kompleksy to koniec świata, dzięki Peyton i jej przyjaciołom zrozumieją, że coś, co uważają za mało atrakcyjne, może okazać się zaletą, dzięki której uda się spełnić marzenia.

Tekst: Wiktoria Klimczak z kl. VII d

Korekta: EK

VERONICA ROTH “NAZNACZENI ŚMIERCIĄ ‘’

„Naznaczeni śmiercią“ to jedna z popularniejszych powieści Veronici Roth, pisarki science- fiction, znanej przede wszystkim z trylogii „Niezgodna‘’.  Akcja wspomnianej na wstępie pozycji rozgrywa się w fikcyjnym świecie, galaktyce. Przedstawione są dwa główne państwa Shotet i Thuvhe.

Mieszkańcy różnią się kulturą, językiem, ale i charakterem. Ludzi pochodzących z Shotet cechuje brutalność i stanowczość, a z Thuvhe wręcz przeciwnie. Ludy tych dwóch planet są skłócone ze sobą od wieków.

Główna bohaterka powieści to Cyra, jest ona narzędziem cierpienia w rękach bezdusznego brata- Ryzeka, tyrana, który sprawuje rządy w Shotet. Druga kluczowa postać to Akos, pochodzi on z kochającej i wspierającej się rodziny.

Jednym z ważniejszych wątków są dary nurtu. Każdy człowiek posiada inną moc, większość jest przydatna, jednak dla niektórych, w tym przypadku Cyry, są one przekleństwem. Sprawy się komplikują, gdy Akos i jego brat zostają porwani a ich ojciec zostaje pozbawiony życia.

Zaimponowało mi to, że Cyra chce być kimś więcej, nie tylko wojowniczką, ale przede wszystkim kobietą mądrą i inteligentną, która sama określa swój los i z czasem dystansuje się od wszelkich form przemocy.

Książka ,,Naznaczeni śmiercią‘’, według mnie, jest fascynująca, ciekawa oraz warta przeczytania, choć spodziewałam się więcej wydarzeń trzymających w napięciu. Podziwiam autorkę za pomysły, wiele oryginalnych imion i nazw planet.

Tekst: Julia Różańska z kl. VII d

Korekta: EK

MAŁGORZATA MUSIEROWICZ „OPIUM W ROSOLE”

„Opium w rosole” to powieść Małgorzaty Musierowicz wydana w 1986 r. Autorka opisuje życie młodych ludzi, mieszkających i uczących się w Poznaniu w czasie stanu wojennego.

Główną bohaterką jest sześcioletnia dziewczynka Aurelia Jedwabińska. Pochodzi z tak zwanego „dobrego domu”. Ma bogatych i wykształconych rodziców, którzy zaspokajają jej wszystkie potrzeby materialne. Nie potrafią jednak okazać jej miłości. Aurelia, a może trafniej by było napisać Genowefa, chodzi po mieście, odwiedza różnych ludzi i szuka osób, z którymi mogłaby się zaprzyjaźnić. Jest ciekawa świata „szczera do bólu”, ale to ona wprowadza do powieści większość śmiesznych sytuacji.

To dzięki Genowefie poznajemy rodzinę Lewandowskich, Borejków, Maćka i Piotra Ogorzałków oraz Janinę Krechowicz- Kreskę, z którą dziewczyna się zaprzyjaźniła. Do samego końca książki nikt nie wie, kim jest Genowefa i dlaczego samotnie wędruje po Jeżycach, wpraszając się do domów obcych ludzi.

Uważam, że książka Małgorzaty Musierowicz, mimo że powstała trzydzieści lat temu, porusza wciąż aktualne problemy nastolatków. Poznajemy ich pierwsze miłości, porażki i sukcesy. Tak jak i my mieli oni problemy w szkole, które rozwiązywali lepiej lub gorzej. Autorka pokazuje nam, że pieniądze nie dają ludziom szczęścia. Już sam tytuł przyciąga uwagę. Aurelia Jedwabińska bardzo nie lubiła rosołu, ale jako Genowefa zajadała się tą zupą u obcych ludzi. Czy pani Borejko dodawała opium do rosołu, żeby zmienić jego smak? Dlaczego to danie tak dziewczynce smakowało, nie zdradzę! Musicie sami przeczytać tę powieść. Moim zdaniem książka Małgorzaty Musierowicz jest bardzo ciekawa i napisana prostym językiem. GORĄCO POLECAM!

Tekst: Oliwia Kozłowska z kl. VII d

Korekta: EK

RANSOM RIGGS “OSOBLIWY DOM PANI PEREGRINE”

Ostatnio przeczytałam interesującą książkę Ransoma Riggsa pt. “Osobliwy dom pani Peregrine”. Główny bohater Jacob pogodził się z myślą, iż nie zostanie odkrywcą i nie będzie miał wielu przyjaciół. Ważną rolę w jego życiu odegrał dziadek, który opowiadał mu historie o walijskiej wyspie. Jednakże pewnego dnia starzec umarł w tajemniczych okolicznościach. Wtedy Jacob postanawia odnaleźć wyspę. Czy mu się uda? Co go czeka? Czy opowieści dziadka są prawdziwe?

Jest to książka nie tylko dla młodzieży. Intrygujące są w niej również niezwykłe, dziwne fotografie, od których trudno oderwać wzrok. Pełna grozy i niesamowitych zwrotów akcji historia o domu sierot na tajemniczej wyspie na pewno warta jest przeczytania.

Tekst: Weronika Bielecka z kl. VII d

Korekta: EK

SARA PENNYPACKER „PAX”

Po raz pierwszy zetknąłem się z tą książką w księgarni, kiedy szukałem prezentu dla siostry. Nieco później na wakacjach zwróciłem uwagę na znajomą mi już okładkę i postanowiłem ją kupić. Bardzo lubię czytać i dlatego szybko zabrałem się do lektury. Ciekawostką jest to, iż książka została nagrodzona tytułem Książki Roku 2016 w kategorii Literatura dziecięca. Autorka Sara Pennypacker dawniej była malarką, a obecnie zajmuje się pisaniem powieści dla dzieci. Mimo to nie zdecydowała się na samodzielne wykonanie ilustracji do „Paxa”. Pomógł jej w tym Jon Klassen, dzięki któremu utwór jeszcze bardziej zachęca czytelników.

Dwunastoletni Peter mieszka wraz z ojcem i swoim oswojonym lisem. Zbliża się wojna, ojciec chłopca zostaje powołany do wojska, a ten musi zamieszkać z dziadkiem. Główny bohater jest zmuszony do porzucenia w lesie ukochanego zwierzęcia. Nie może się jednak pogodzić z rozstaniem i ucieka z nowego domu. Przemierza setki kilometrów, aby wrócić do przyjaciela. Podobnie Pax, choć na początku jest zagubiony i zdezorientowany, bo po raz pierwszy przebywa w naturalnym środowisku, chce odnaleźć chłopca. Obserwujemy rozwój wydarzeń naprzemiennie. Raz narrator opowiada zdarzenia z punktu widzenia lisa, a raz Petera. Poznajemy w ten sposób uczucia, jakie targają jednym, a po chwili wczuwamy się w postać drugiego. Obaj mają jednak ten sam cel- odnaleźć bliską im osobę. Podczas wędrówki po górach Peter uszkadza sobie nogę. Pomaga mu w tym mieszkająca na pustkowiu Vola, była sanitariuszka z czasów poprzedniej wojny. Miała ratować ludzi, a tym czasem zmuszona została zabić człowieka, aby chronić siebie. Straciła nogę, a trauma z przeszłości nie pozwoliła jej wrócić do normalnego życia. Ostatecznie chłopiec pomaga Voli, dzięki czemu decyduje się na pracę z dziećmi. Autorka bardzo często podkreśla podobieństwa między człowiekiem a zwierzęciem. Na przykładzie głównych bohaterów widzimy, że Peterowi wydaje się, że wie, co w tym czasie robi lis. Również jego przyjaciel czuje to samo. Drogi, które pokonują, sprawiają, że rozwijają się i dojrzewają w podobny sposób. Oboje poznają prawdę o samych sobie- Pax uczy się żyć w dzikich warunkach, a Peter dochodzi do wniosku, że musi iść własną ścieżką. Zaczyna rozumieć, że lisowi lepiej będzie w otoczeniu przyrody i innych zwierząt. Bohaterowie pierwszo i drugoplanowi ukrywają myśli, a czytając książkę, trzeba się ciągle czegoś domyślać. Nie potrafimy przewidzieć, co się wydarzy dalej. Odczuć można nieufność między ludźmi, a lisami, które są postrzegane jako fałszywe i zagrażające człowiekowi. Ludzie z kolei często je zabijają, dlatego towarzysze Paxa się ich po prostu boją. Nie potrafią zrozumieć sympatii, jaka łączy lisa z pewnym chłopcem. Nieoczekiwane jest zakończenie, kiedy Peter odnajduje ojca i przytulając go, widzi w oddali swojego rudego przyjaciela wraz z jego nową rodziną. Mimo iż się odnaleźli a ich droga dobiegła końca, podejmują zaskakującą decyzję. Dotychczasowe przeżycia uświadamiają bohaterom, że najważniejsza jest rodzina, wolność i miłość.

Po przeczytaniu książki mogę jednoznacznie stwierdzić, że bardzo mi się podobała. Była pouczająca, mądra, wzruszająca i zarazem tajemnicza. Przyznam szczerze, że na początku byłem trochę rozczarowany zakończeniem. Lubię kiedy na końcu wszystko dobrze się układa, a w tym przypadku mimo osiągniętego celu bohaterowie i tak poszli swoją drogą. Potem zwróciłem uwagę na cytat: „Możesz być sam, ale nie będziesz samotny”. Zrozumiałem wtedy, dlaczego Peter podjął taką decyzję.

Książka pozwala nam spojrzeć na świat, również oczami zwierząt. Pokazuje, że tak samo jak my czują, kochają i cierpią. Udowadnia nam, że los żyjących obok nas stworzeń jest podobny do naszego i że odgrywają znaczącą rolę we wszechświecie, taką samą jak my. Symboliczne jest też imię lisa. Pax po łacinie oznacza „pokój”. Odnalezienie siebie nawzajem i trudny wybór końcowy oznacza pokój duszy- bohaterowie, mimo wewnętrznego bólu, zrozumieli, kiedy będą tak naprawdę szczęśliwi. Czasami trzeba zrezygnować ze swoich marzeń, aby ktoś inny znalazł upragniony spokój. „Pax” to piękna opowieść o przyjaźni, samotności, ciężkich wyborach i smutkach wojny. Zdecydowanie jest to lektura zarówno dla dzieci jak również dla dorosłych. Powinna znaleźć się na półce w każdym domu. Polecam ją wszystkim.

Tekst: Brajan Jankowski z kl. VII d

Korekta: EK